Delice ilçesine bağlı Çerikli beldesi sınırlarında yer alan Pırıklı köyü, bir zamanlar bölgenin en hareketli yerleşimlerinden biriydi. Yaklaşık 30 haneden oluşan köylüler, tarım ve hayvancılıkla ayakta duruyordu.
Evlerin çoğu taş ve kerpiçten yapılmış, yazın serin, kışın sıcak tutan bu yapılar, köy yaşamının en belirgin simgesi halindeydi. Ancak yıllar içinde artan göç nedeniyle köydeki nüfus azaldı. Gençlerin büyük şehirlere göç etmesiyle köy yavaş yavaş sessizliğe büründü.
RESMİ KAYITLARDAN SİLİNDİ
Yaklaşık 35 yıl önce son muhtarın da köyü terk etmesiyle, Pırıklı tamamen boşaldı ve kısa süre sonra resmi kayıtlardan silinerek haritalarda da görünmez hale geldi.
Bugün Pırıklı'nın bulunduğu bölgede yalnızca yıkılmış taş ve kerpiç evlerin kalıntıları, birkaç meyve ağacı ve geçmişin izleri bulunuyor.
Çocukluk yıllarının Pırıklı köyünde geçtiğini belirten Cengiz Kuzaytepe, yaptığı açıklamada, soylarının Kayı Obası'na dayandığını söyledi.
"SOYUMUZ KAYI OBASI'NA UZANIYOR'
Kuzaytepe, "Geçmişimiz Kayı Obası'na dayanıyor, Türkmeniz. Sivas tarafından bu tarafa göç edilmiş. E-Devlet üzerinden kütük sorgulaması yaptığımızda, soyumuzun Sivas tarafındaki Kayı Obası'nın bir koluna kadar uzandığını görüyoruz. O dönemlerde aileler buraya gelmiş ve bu köy kurulmuş" dedi.
'ŞU AN HARİTALARDA DAHİ GÖRÜNMÜYOR'
Köyün 35 yıl öncesine kadar insanların yaşadığını anlatan Kuzaytepe, "Yaklaşık 30 hane ile başlayan köy, 35 yıl öncesine kadar varlığını sürdürmüştü. En son bir muhtarımız kalmıştı; o da 5 yıl tek başına kaldıktan sonra muhtarlık mührünü kaymakamlığa teslim etmişti. Valilik toplantısında köyün kapatılarak Karpuz köyüne bağlanması kararlaştırılmıştı. Böylece köyümüz resmen kapandı. Şu anda haritalarda dahi görünmüyor, tamamen silinmiş durumda. Yine de biz arazilerimizi ekip biçiyoruz. Ancak köyde artık bir ev bile kalmadı, neredeyse bir dağ görünümüne büründü" diye konuştu.
Köydeki çocukluk hatıralarını anlatan Kuzaytepe, "O kadar çok hasretini çekiyorum ki. O küçücük evlerde 8-10 kişi birlikte yaşardık. Çok tatlı, huzurlu ve neşeli bir hayat vardı, hala hatırlıyorum. Soba yoktu, ocakta hem yemek pişer hem de ısınırdık. O halde bile 8-10 kişi küçücük evlerde yaşamaktan mutluyduk. Çocukluğumun en güzel yıllarıydı. Zamanla yetişen gençler iş ve okul sebebiyle İstanbul, Ankara, Kırıkkale gibi şehirlere göç etti" şeklinde konuştu.
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
