Gerçek insan

“Sana düşman,

Bana düşman,

Düşünen insana düşman

Sevgilim…”

Nazım Hikmet Ran

Öyle ya dünya sevgi üzerine dönüyorsa eğer peki biz hangi istasyonda eski bir valiz misali unutuverdik, değerlerimizi… Sözde sevdiklerimizi.

Yasa geçmiş

Geçmiş olsun!

Kimse kızmasın.

Bas bas bağırırken neden mütemadiyen birkaç avuç kişiden fazlası yoktu?

Bu toplumun zaafıdır, haydi dersin;

Herkes haykırdığı anda, arkanı dönersin ki kimsecikler yok!

Sağduyu sahibi,

Vefa sahibi,

Birkaç insan dışında.

Adalar da atlara katliam,



İzmir’de kedi, köpek zehir ile uzaklaştırma, yok etme!

Lokantada müşteriyi rahatsız edeceği için anlayacağınız üzere tamamen duygusal nedenlerle…

Kaç hayvan gözden çıkarıldı, telef edildi haberiniz var mı?

Hâlâ petshop mağazalarında özellikle yavru kediler, alınıp sonra neden sokağa atılı veriliyor?

Neden yaz aylarında, özellikle okullar kapanınca hediye olarak çocuklarınızın gönlünü eyleyip, hevesi geçince salıveriyorsunuz dışarı?

Terk ettiğiniz kaç köpek:

Büyükçekmece, Bebek-Arnavutköy, Adalar, Moda, Harbiye, Fındıkzade, İzmir sahil yerleri ve duymadığımız, duyurulmayan kaç yerde, her araba geçişinde arabaların üstüne atlıyor, bağırarak!



Çünkü kendisini terk eden arabanın sahibi sanıyor! O travmayı her araç geçişinde yaşıyor!

Siz misiniz insan ve akı olan, o üstün yaratılmış? Yoksa o sessiz canlar mı?

Dibine kadar suça batmış, teşne olmuş bir ülkenin vatandaşlarından sağduyulu olanları; ayırarak.

Onları da gösteriş içinde değil!

Eşi, dostu, komşusu, arkadaşı, dostu aldı da sahilde hava atmak için değil!



Gerçekten sahiplenmiş,

Eti verirken; ne kadarının fazla gelip yağ olabileceğini hem hesap edip, hem kemiklerini ayıklayarak, heyecanla yutabileceği için kemik parçasının hızla boğasına saplanma riskini düşünerek veren kesim.

Kendi himayesi altına aldığı dışında tüm diğer özellikle barınaklarda bir sese, bir ayak izine bir nefese…

Onu gerçekten sahiplenmek değil

Dünyadaki tek gerçek sevgiyi paylaşacak ve bir ailesi olanları tenzih ederek

Yoksa Alin bebek de sahile vurdu,

At’ları adalarda musilaj yuttu,

Osmanlı’da başlayan kıyım hâlâ devam ediyor.

Yapılan zulümler sonrası hangi hastalık, salgın ve yoklukların yaşandığını tarih yazıyor. Okuyunuz!

İkra!

Kutsal Kitabımızda öyle diyor!

BİRDE DİYOR Kİ ZULM ETMEYİNİZ!

İster yasalı ister yasasız bir başkasının canını bile-göre hiç yerine koyarak acıttıysanız emin olun o sizi bulacaktır.

Aynı acıyı yaşamadan göç edemeyeceksiniz!

Yani altı üstü üç günlük dünyada bir sevgi verip paylaşamıyoruz

Yol, izan eksi sıfır altı.

Atamız her şeyi bıraktı izlememiz için ve biz ne yaptık, önemsemedik ya da anlayamadık!

Kurtuluş Savaşımızda düşman tarafından yanına sığınan köpeklerle savaşı kazanan bir liderden,

Yüzyıl geçmiş hâlâ yeterince ders alamamış bir kelimesi, yetersiz ve kifayetsiz hallere…

Müthiş konserler, gerçek sanatçılar, kaliteli filmler oyunlar ve şiirler varken

Esas yazmamız paylaşmamız gerekenden çok uzaklarda kendi gölgeleri ile bile savaşan bir güruh olmaktan öteye gidemeyen sözde insan hallerimizi konuşuyoruz? Niye?

Çok mu zor gerçek insan olmak ve kalmak!

Bilgi için teşekkürler.